Zmiany hormonalne w zespole policystycznych jajników

Zespół policystycznych jajników jest chorobą, w której głównym problemem jest dysfunkcja jajników oraz zaburzenia jajeczkowania. Schorzenie to dotyka coraz więcej kobiet w wieku rozrodczym i jest uważane za główną przyczynę zaburzenia miesiączkowania i niepłodności. Może prowadzić do rozwoju chorób metabolicznych takich jak cukrzyca typu II, dyslipidemie, otyłość czy też chorób naczyniowo-sercowych.

W czym tkwi sedno problemu?

Mechanizm prowadzący do rozwoju choroby nadal nie jest znany. PCOS możemy rozpoznać, kiedy w organizmie kobiety zaobserwujemy objawy hiperandrogenizmu, czyli zbyt dużego poziomu androgenów (głównie testosteronu), który może powodować zmniejszenie częstości lub całkowite zatrzymanie owulacji. W badaniu USG charakterystyczny dla PCOS jest obraz policystycznych jajników tj. jajników, w których występuje jednoczasowo minimum 12 pęcherzyków o średnicy 2-9 mm. Dodatkowo same jajniki mogą być powiększone. W organizmie kobiety cierpiącej na PCOS przysadka wydziela zbyt duża ilość hormonu luteinizującego (LH), który pobudza komórki osłonki jajnika do produkcji androgenów. Innym ważnym stymulatorem produkcji androgenów w jajnikach jest insulina. Dodatkowo jej wysokie stężenie powoduje hamowanie wytwarzania w wątrobie białka, które jest odpowiedzialne za wiązanie hormonów płciowych, co skutkuje zbyt wysokim poziomem wolnych i aktywnych biologicznie androgenów.

Jak objawia się PCOS?

Objawy choroby pojawiają się po okresie pokwitania i utrzymują się do wystąpienia menopauzy. PCOS manifestuje się głównie rzadkim miesiączkowaniem albo wtórną utratą miesiączki, jeżeli cykle menstruacyjne występują, to są często nieowulacyjne i prowadzą do niepłodności, występowaniem nadmiernego owłosienia okolicy twarzy, klatki piersiowej, brzucha, obecnością trądziku lub łysieniem typu męskiego.

Jak przeciwstawiać się chorobie?

Leczenie zespołu policystycznych jajników jest objawowe. Żeby zniwelować efekty nadmiaru androgenów stosuje się leki zmniejszające lub hamujące ich wytwarzanie np. octan cyproteronu, spironolakton, drospirenon. Leki te przyczyniają się do zmniejszenia nadmiernego owłosienia, czyli hirsutyzmu, ale również hamują łysienie. Podobny efekt wywołują dwuskładnikowe tabletki antykoncepcyjne. Octan cyproteronu stosuje się też w leczeniu trądziku, jednak ważne jest, aby dbać o skórę również od zewnątrz.  Ważne jest dobranie odpowiedniej pielęgnacji oraz zapobieganie powstawaniu zmian na skórze, dlatego osoba chorująca na PCOS powinna być pod opieką zarówno lekarza ginekologa-endokrynologa, jak i dermatologa. Idealną substancją, którą można stosować przez cały rok w celu prewencji wystąpienia zmian trądzikowych, jest kwas azelainowy zawarty w leku na trądzik Skinoren. Ułatwia on gojenie się zmian trądzikowych, zapewnia ochronę przeciwbakteryjną, a także zmniejsza ilość łoju na skórze. Ważne jest również leczenie chorób współwystępujących z PCOS, np. w cukrzycy typu II stosowanie metforminy. Jednak podstawą przy występowaniu wysokich poziomów glukozy we krwi oraz w otyłości jest zmiana stylu życia (zwiększenie aktywności fizycznej oraz zmiana diety).

Oceń ten artykuł

Polecane:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *