Przyszło nam żyć w świecie, w którym panuje ogromna presja sukcesu. Na każdym kroku słyszymy, aby cały czas być aktywnym i przeć do przodu. Wywiera to potężny wpływ na każdego, a zwłaszcza młodego człowieka, który próbuje odnaleźć swoje miejsce w trudnym świecie. Od wczesnych dziecięcych lat „trzeba” uczęszczać na dodatkowe zajęcia. Przykład: Jeszcze dziecko nie nauczyło się chodzić, a już pływa, ponieważ po skończeniu pół roku było zapisane na basen. To tylko początek. Później jest coraz gorzej, jeszcze więcej zajęć, ocenianie w szkole i porównywanie do innych ludzi. Co się dzieje z taką osobą gdy dorasta?
Efekt uboczny drogi do sukcesu
Cała ta presja by być najlepszym, powoduje spadek poczucia własnej wartości. Ludzie najzwyczajniej w świecie się boją. Powstaje wówczas wewnętrzny lęk:
- a co się stanie, jak nie dam rady być najlepszą?
- co, jeśli koleżanka będzie lepsza ode mnie?
- wyrzucą mnie z pracy, jak nie osiągnę tego co zapanowałam,
- nie dostanę nagrody, jak nie zrobię tego, co obiecałam.
To jest oczywiście tylko kilka przykładów, ale można je wymieniać w nieskończoność.
Ludzie oczekują cały czas nagrody za to, co robią. Problem pojawia się wtedy, gdy ją otrzymują, ponieważ często cieszą się nią zaledwie przez chwilę, a czasami w ogóle. Większość z nas jest nastawiona na cel i nie potrafi cieszyć się samą drogą jego osiągnięcia. A przecież nasze życie składa się z dróg wykonywania zadań, natomiast sam cel i radość z niego trwa tylko chwilę. Po czym wyznaczamy sobie kolejny i dążymy do niego niekiedy latami.
Jak odczuwać przyjemność z dążenia do celu
Jak zacząć zauważać każdą chwilę w życiu i odczuwać za nią wdzięczność?
Umiejętność określania i podążania za pasją to sztuka znana przez nielicznych szczęściarzy. Mało kto od dzieciństwa wiedział, kim będzie w przyszłości i podążał tą drogą od najmłodszych lat. Większość z nas często kompletnie nie wie, co zrobić z resztą życia? Mając 15 lat musimy decydować kim być, ale przecież w tym wieku ciężko jest to określić. Wybieramy więc losowo szkoły i pracujemy później w miejscu, które kompletnie nam nie pasuje. Dobrze, gdy znajdzie się ktoś odważny, kto nie będzie bał się przekwalifikować i odmienić dotychczasowego życia. Pojawia się jednak pytanie, jak odszukać w sobie to, czym powinnam się zajmować?
Okazuje się, że często jest to czynność, którą wykonujemy na co dzień i przez myśl nam nie przechodzi, że możemy na tym zarabiać! Czynność ta nie sprawia nam żadnego problemu i powoduje, że tracimy przy niej poczucie czasu. Daje nam ona radość.
Zastanówmy się i zadajmy sobie pytania:
- czym zajmuję się na co dzień?
- co zajmuje mi najwięcej czasu?
- co lubię robić?
- co lubiłam robić, gdy byłam mała?
Może bieganie, odżywanie, rozmowy przez telefon, kosmetyki, robienie zdjęć, rozmowy z ludźmi, malowanie, pisanie, udzielanie porad, czytanie… Czasami zatraciliśmy gdzieś na swojej drodze radość i już nie pamiętamy, jak to jest mieć pasję. Jak czuć radość z wejścia na drzewo lub z jazdy na rowerze. Bardzo ważne jest też to, w co wierzymy. Jeśli wierzymy, że dana czynność działa na nas dobrze i będzie działać tak samo na innych, to zacznijmy to robić. Przykład: „zdrowo się odżywiam – może zacznę prowadzić bloga o takiej tematyce” lub „wierzę, że te kosmetyki dobrze na mnie działają, może zacznę polecać i sprzedawać je innym”?
Jeśli wierzymy w to co robimy lub w produkt, który sprzedajemy, wówczas znajdziemy ludzi, którzy wierzą w to samo i pójdą za Tobą. Najważniejsza jest wiara w to, co robimy i pokazanie tego innym.
Zastanówmy się, w co wierzymy i jak możemy to wykorzystać, by stało się to źródłem dochodu.
